Vandaag ontmoeten we Kirsten, een winkelierster in Schaarbeek maar ook medeoprichtster van Transkids België, een vereniging die transgender kinderen en hun ouders helpt.

De sociale inclusie van transidentiteiten is een vrij nieuw verschijnsel. Vóór de implementatie van de "wet Geens" in 2017 moesten personen die hun geslacht officieel in overeenstemming wilden brengen met hun identiteit, zich onderwerpen aan bijzonder wrede procedures, aangezien niets mogelijk was zonder psychiatrische zorg of gedwongen sterilisatie. Dit waren barbaarse daden die alleen door het puritanisme werden gerechtvaardigd, maar die in de ogen van de wet toen als volkomen normaal werden beschouwd.

In die tijd waren er in België weinig structuren voor de opvang van transseksuelen, en geen enkele was specifiek gericht op kinderen en de speciale begeleiding die gezinnen of onderwijzend personeel nodig hebben. Geconfronteerd met deze situatie richtte Kirsten op 31 maart 2019, ter gelegenheid van de Internationale Dag van de Transzichtbaarheid, samen met drie vrienden de vereniging Transkids België op.

Het doel van het programma is tweeledig: enerzijds kinderen en hun ouders steunen en informeren, en anderzijds het publiek en de beroepskrachten die met kinderen werken, bewust maken en opleiden.

"Ons eerste doel was rechtstreeks te kunnen spreken met transkinderen en -jongeren of met hen die hun genderidentiteit in twijfel trekken, zodat wij hun een discours konden geven dat bovenal doordrenkt was van goedhartigheid. Paradoxaal genoeg moesten wij er ook voor zorgen een geruststellend discours te bieden tegenover de bezorgdheid van de ouders, die geconfronteerd worden met een fenomeen dat vaak onbekend is en veel vragen oproept wanneer het niet wordt begrepen". Onbekendheid met dit onderwerp kan namelijk leiden tot situaties van misbruik, uitsluiting en discriminatie, soms zelfs tot zelfmoord. Voor Kirsten "veroorzaakt transidentiteit geen intrinsiek lijden, het is meestal de manier waarop anderen ernaar kijken en hun afwijzing ervan die het veroorzaakt".

De vereniging organiseert ook ontmoetingen tussen jongeren om elk van hen in staat te stellen hun ervaringen te delen. "De aanvaarding van iemands transidentiteit is voor iedereen verschillend: voor sommigen gaat de geslachtsverandering heel snel, anderen moeten een lang proces van deconstructie doormaken voordat zij zichzelf kunnen aanvaarden". Voor Transkids is het in de eerste plaats nodig om mensen gerust te stellen om gezinnen te kunnen begeleiden bij de overgang van hun kind.

Hoewel ons land sinds 2017 niet langer onderaan de ranglijst staat wat betreft de erkenning van transgender volwassenen en tieners, is nog niet alles gewonnen en moet er nog strijd worden geleverd, met name wat betreft de toegang tot zorg, die aanzienlijke financiële kosten met zich meebrengt, maar die noodzakelijk is om transgenders in staat te stellen zichzelf te accepteren. Kirsten is echter optimistisch over de situatie van transpersonen in België: "We hebben onlangs in ons land kunnen vaststellen dat je trans en minister kan zijn, en het meest verheugende is dat het een non-informatie was".

Vandaag is Kirsten nog steeds lid van Transkids Belgium, maar ze speelt geen actieve rol meer. Zij is echter elke dag betrokken bij verschillende projecten die verband houden met vrouwenrechten en heeft een hoofd vol projecten, waaronder het misschien niet zo gekke idee om ooit een feministisch cabaret te openen. Wie weet, misschien in Schaarbeek?

Als onderdeel van het SAME FESTIVAL zal Kirsten op 11 maart een workshop leiden over transidentiteit en transfobie.

Lees hier meer over Transkids VZW